Tveggja tinda hlaup Afrekshópsins í sýnishornaveðri

Mættir: Slatti
Staður: Lágafellslaug
Veður: Alls konar sýnishorn

Mosfellsbæjarhöfðinginn og þjálfari vor, Daníel Smári, boðaði til æfingar í Mosfellssveit í dag. Það var fínt! Ansi huggulegt að fá breik frá malbiksplampinu og bílaumferðinni og komast upp í sveit til að skottast um grænar grundir, með hrossum, í hrossaskít og annarri drullu!
Leiðangurinn var í þó nokkurri óvissu fyrstu kílómetrana. Fólk skiptist á að leiða hópinn þannig að úr varð hálf höfuðlaus her sem stefndi þó ákveðið í átt að fellum, fjöllum og heiðum Mosfellsshrepps. Já, ágætis samsuða þar á ferð. Jói gerði sig breiðan og ætlaði nú aldeilis og sérdeilis að leiða hópinn eina flottustu leið sem hafði verið valinn fyrr og síðar á Afreksæfingu. Hann missti þó fljótt forystusauðshlutverk sitt þegar Jón Ebbi og einn annar (nafn?) voru orðnir leiðir á öllu þessu tvístigi, tóku málin í sínar hendur og urðu sjálfskipaðir leiðangursstjórar! Þá fóru málin loksins að skýrast ogAfrekshópurinn gat hlaupið sína leið áreynslulaust ... tja, alla vega hvað leiðarval og ákvarðanatökur varðar. Hlaupaálgið var langt í frá áreynslulaust.
Þegar uppi var staðið lá leiðin  einhvern veginn svona:

Við hófum för okkar við Lágafellslaug, fórum undirgöngin undir Vesturlandsveginn, upp í dalinn meðfram Úlfarsfelli (sem ég vildi svo gjarnan vita hvað heitir!). Þegar sá dalur var á enda kominn trítluðum við aðeins niður í byggð, tókum svo netta u-beygju upp á Hafravatns-og Úlfarsfellsveg aftur til þess eins að komast á einhvern hliðarveg sem átti svo að leiða okkur í Skammadal! Sá vegur leiddi okkur hins vegar bara ekki baun í bala niður í Skammadal heldur upp á einhverja heiði þar sem drulla var í hávegum höfð. Eftir smá spotta á þeirri heiði fór undirrituð að kannast við appelsínugular stikur og jú, umhverfið sjálft! Já, Afrekshópurinn var kominn á slóðir hins aldræmda 7 Tinda hlaups! Fjúff, það hrísluðust blendnar tilfinningar um undirritaða enda þykja henni 7 Tindarnir ekkert spaughlaup! Við vorum þó hvergi bangin heldur spændum við upp á Reykjafell sem er 3.tindurinn í áðurnefndu 7 Tinda hlaupi. Ef fólk hafði verið svo óheppið að mæta í nýju, hvítu Njú Ballans skónum sínum á æfingu þá er ég nokkuð viss um að þeir skór voru langt frá því að vera ennþá nýir og hvítir á þessum tímapunkti. Kannski nýir, en þó varla miðað við þá meðferð sem skótau Afrekshópsmeðlima fékk þennan morguninn! Það var auðvelt að sökkva ofan í ökklaháa drullu ef maður var ekki nógu fimur að stökkva á milli mosaþúfna og stæðilegra steina. Já, stundum er gott að vera langur og mjór og eins og fis til að fjaðra svona um holt og hæðir eins og meistari okkar getur svo léttilega gert.
Nú, þegar Reykjafellið hafði verið lagt að velli þótti afskaplega tilhlýðilegt að trítla upp á Æsustaðafellið sem er 4. tindurinn í 7 Tinda hlaupinu. Að svo búnu var Mosfellsdalurinn hlaupinn á enda og strikið tekið beint niður í Lágafellslaug, þó með smá viðbótarslaufu hjá mörgum til að fylla tímakvóta dagsins.

Þessi æfing var góð. Mjög góð. Og já, skemmtileg! Nú er bara að hefja veðurguðina upp til vegs og virðingar, heiðra þá og ákalla og krossleggja fingur um að blessað vorið komi helst á morgun þannig að svona æfingar verði farnar í sól og sumaryl! Það eru forréttindi.

Með vinsemd og virðingu,
Helga Þóra