Stund: 6:15 takk fyrir pent
Mættir: Gríðarlegur fjöldi í ljósi þess að sólin var ennþá í svefnrofanum
Já. Nú ert ekkert elsku mamma hjá foringja vor. Laugavegsmaraþonið nálgast eins og sveittur bavíani á hjóli og því er ekki slegið slöku við. Enda var Esjuæfing sett á eins ókristilegum tíma og hugsast getur ... tja, æfingin sem slík er kannski ekki á svo svakalega ókristilegum tíma... en, í ljósi þess hvenær og hvar æfingin er þá þarf maður að rífa sig upp all illilega snemma til að vera mættur á réttum tíma. Klukkan var 5:30 þegar vekjaraklukka undirritaðrar hringdi, hvernig hinir fóru að veit hún ekki.
Veðrið var alveg hreint þokkalega sæmilegt... þ.e. við Esjurætur! 4-5 stiga hiti, smá gjóla og svo hékk hann þurr. Þó ansi rigningarlegt. Þegar klukkan sló 6:16 og sjálfur foringinn var EKKI MÆTTUR var haldið af stað. Og það var ekki að spyrja að því; órólega deildin fræsti svoleiðis af stað að við hin stóðum í reykmekkinum og máttum halda áfram göngu okkar með súrefnisgrímur, svo svakalega spóluðu hinir óðu af stað. Enda engir slortímar sem þessir fyrstu náðu ... þrjátíu og eitthvað margar mínútur að steini. Það er sko ekki á hvers manns færi gott fólk!
Sumir voru svellkaldir og voru léttklæddir eins og t.d. EmmessÍsBjörn. Hann mætti í stullum. Verði honum að góðu. Ég býst fastlega við því að hann hafi haldið sig í heitu loftrými í dag og sleppt því að fara niður í framleiðslu að sækja sér Hnetutopp með ævintýralega góðu bananaíssósunni sinni. Svo voru sumir á peysunni einni fata (sko, að ofan). Verði þeim líka að góðu. Undirritaðri var hreinlega kalt fyrir þeirra hönd - hún var guðslifandi fegin að hafa brotið odd af oflæti sínu og farið í auka ullarundirbol í nótt (já, það var nótt) þrátt fyrir að það sé 5.maí. Skaplega veðrið við Esjurætur náði nefninlega ekki ofar í fjallið. Það var hvasst og rok og vindur og hvasst. Og líka kalt.
Venju samkvæmt var undirrituð með síðustu skipum að fyrsta áfangastað, hinum margrómaða steini. Þegar hún var að tjilla við steininn mætti þjálfari vor með stafina sína. Hann lagði af stað korteri seinna en náði í skottið á síðasta skipinu. Undirrituð náði rétt svo að bjóða góðan daginn og skipa þjálfa að klukka steininn (það eru óskrifuð lög að klukka steininn, annars fær maður ekki steinatíma) áður en hann hvarf sjónum. Hann hljóp ævintýralega hratt niður.
Jæja, þetta ætti að vera nógu mikið blaður um ekki stærri viðburð en þetta er.
Með vinsemd og virðingu,
Helga Þóra
No comments:
Post a Comment