Gíraður og græjaður og farinn

Mættir: Flottustu hlauparar norðan Alpafjalla og þó víðar væri leitað
Staður: Kjarvalsstaðir
Veður: Sól og vindur. Samt alveg gott sko. Miklu betra en skýjað og vindur með nokkrum frostgráðum í ofanálag.

Æfing dagsins voru 1000 metra brekkusprettir í Öskjó. Sumir áttu að taka þrjá, aðrir fjóra og sumir fimm. Allt eftir markmiðum hvers og eins. Gott og blessað.
Eftir að hafa beðið eftir höfðingjanum kom hann loks eftir dúk og disk. Græjaður í drasl. Craft-klæddur frá toppi til táar, merktur Afreki og Afreksvörum, nýklipptur, með Raid-light trailpokann sinn, í njú ballans túttum og með hlaupaúr. Græjaðri mann er vart hægt að finna á götum Reykjavíkurborgar svona á heiðarlegum mánudegi. Hann var svo gíraður að hann sá sér ekki fært að hlaupa sprettina með okkur. Joggaði samviskusamlega inn í skóg .... og laumaði sér svo í burtu... hjóðalaust ..... Það kom ekki að sök, enda erum við búin að vera svo lengi í góðu og ströngu uppeldi hjá Danna að þeirri hugdettu um að svíkjast undan laust ekki niður í huga neins!!! Þetta kallar maður járnaga og vel upp alin kvikindi. Undirrituð veit ekki betur en að allir hafi lagt sig 130% fram og hlaupið alla þá spretti sem fyrir voru lagðir. Meira að segja Steinunn Þórdísarmamma var mætt til að þeysast um Öskjuhlíðina þvera og endilanga eftir margra mánaða ökklameiðslavesen! Enda lagði hún sig svo mikið fram að hún náði að hrasa um enn lítinn ólukku stein sem varð á vegi hennar. Helv... steinar ... þeir geta nú alveg orðið færustu hlaupurum að falli. Undirrituð mælir með að fólk hafi viskukorn þjálfara vor ávallt í huga ..... en það viskukorn hljóðar svo:
„Maður verður að lyfta löppunum þegar maður hleypur“ ..... afskaplega einfalt ... en getur orðið flókið þegar þrjátíuogeitthvað kílómetrar liggja í valnum og lappirnar orðnar þuuuuungar .......

Svo mörg voru þau orð.

Með vinsemd og virðingu,
HT Johnson